Το EuroPride ήταν ένα τεστ για τη Θεσσαλονίκη και η πόλη πέρασε τις εξετάσεις
Χωρίς κάποιο έκτροπο ή κάτι αρνητικό στο πεδίο της συμπεριφοράς ολοκληρώθηκε το Σάββατο το EuroPride της Θεσσαλονίκης. Με αποκορύφωμα την παρέλαση Υπερηφάνειας, στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι εκφράστηκαν και… ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ομοίως παλαιότερα έκαναν συγκέντρωση και πορεία κάποιοι αντιδρώντες στην παράλειψη του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες, κάποιοι που υποστήριζαν την μονοπώληση του ονόματος «Μακεδονία» από την Ελλάδα, ενώ συχνά πυκνά μαζεύονται και διαδηλώνουν για διάφορα θέματα εργαζόμενοι, φοιτητές, αναρχοαυτόνομοι, μακεδονομάχοι, Πόντιοι και άλλοι πολλοί. Όλοι αυτοί θέλουν είτε να διεκδικήσουν είτε να εκφραστούν. Και καλά κάνουν. Ασκούν τα δικαιώματά τους. Δεν υπάρχει λόγος για καμία «αντί»-συγκέντρωση, «αντί»-πορεία, «αντί»-πρωτοβουλία, που έχει ως αποτέλεσμα απευθείας αντιπαραθέσεις και δημιουργεί διχαστικό κλίμα. Διότι -πολύ απλά- ο δημόσιος χώρος δεν είναι πεδίο μάχης. Όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποιους, άλλο πράγμα το πεδίο διαλόγου και άλλο το πεδίο μάχης.
Όπως αποδείχθηκε από το EuroPride, το οποίο προληπτικά περιφρούρησε αποτελεσματικά η αστυνομία, η Θεσσαλονίκη μπορεί άφοβα να φιλοξενήσει μαζικές εκδηλώσεις. Ακόμη και ορισμένες που για κάποιους ανάμεσά μας χαρακτηρίζονται από… αιχμηρές έως κόκκινο πανί. Διότι τι μπορεί να ζητήσει στην προκειμένη περίπτωση κάποιος από όσους ψήφισαν ένα κόμμα το οποίο στις ευρωεκλογές διαφημιζόταν δείχνοντας από τηλεοράσεως υπερηχογράφημα εγκύου γυναίκας για να αποδείξει τη δύναμη της φύσης; Εκείνο, λοιπόν, που χρειάζεται είναι η τήρηση των κανόνων και των νόμων. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Όλοι μπορούν να έχουν τον χώρο και τον χρόνο τους, αρκεί να μη διαταράσσουν την κοινωνική ειρήνη ή να μην υποδαυλίζουν αντιπαλότητες στον δρόμο, όπως συμβαίνει με της πάσης φύσεως «αντι»-εκδηλώσεις.
Η Θεσσαλονίκη ως κοινωνικό πεδίο προσφέρεται για μαζικές εκδηλώσεις. Η παρουσία στην πόλη τριών δημοσίων πανεπιστημίων και άλλων τριτοβάθμιων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων που φιλοξενούν δεκάδες χιλιάδες ενεργούς φοιτητές και σπουδαστές παρέχει την κρίσιμη πρώτη ύλη για τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Πολύ περισσότερο που η πόλη έχει ένα σαφώς οριοθετημένο και σχετικά περιορισμένο κέντρο, το οποίο προσφέρεται για τη φιλοξενία μαζικών εκδηλώσεων. Με σεβασμό στον δημόσιο χώρο, την κοινωνική και οικονομική ζωή και -κυρίως- τους υπόλοιπους πολίτες όλα μπορούν να κυλήσουν ικανοποιητικά. Εννοείται ότι οι μόνοι που δεν δικαιούνται να μαζεύονται και να διαδηλώνουν είναι όσοι απειλούν εμπράκτως την κοινωνία ή κάποια τμήματά της, δηλαδή όσοι βγαίνουν στον δρόμο για να δείρουν και να… σκοτώσουν. Όλοι οι άλλοι έχουν τη θέση τους, τη μέρα τους και την ώρα τους. Το «αντί» σε οτιδήποτε μπορεί να εκφράζεται δίκην δημοσίου διαλόγου. Λόγος – αντίλογος, ακόμη και με όρους συγκέντρωσης. Επιχειρήματα – αντεπιχειρήματα, ακόμη και με όρους διαδήλωσης. Σε συνθήκες κοινωνικής ειρήνης. Κι επειδή για κάποιους… πολεμοχαρείς η έννοια της κοινωνικής ειρήνης είναι ποινικοποιημένη ή σχεδόν ποινικοποιημένη τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά: Οτιδήποτε και αν βρίσκεται σε εξέλιξη πρέπει να μπορεί να κυκλοφορήσει άνετα και με ασφάλεια οποιοσδήποτε θέλει να μετακινηθεί στους δρόμους, τα πεζοδρόμια και τις πλατείες. Να μπορεί να ανοίξει το μαγαζί του με άνεση και ασφάλεια οποιοσδήποτε μικρότερος ή μεγαλύτερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας το επιθυμεί. Να μπορεί να πάει στη δουλειά του με άνεση και ασφάλεια οποιοσδήποτε εργαζόμενος το επιθυμεί. Απλά καθημερινά πράγματα, που σε άλλες ανεπτυγμένες κοινωνίες θεωρούνται αυτονόητα, αλλά στην Ελλάδα ορισμένες φορές τίθενται υπό… διαπραγμάτευση.
Το EuroPride ήταν ένα τεστ για τη Θεσσαλονίκη και η πόλη πέρασε τις εξετάσεις. Διότι -ας μην ξεχνιόμαστε- με βάση την ιστορία, αλλά και τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα που κάτι δείχνουν- στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα σημαντικού μεγέθους κοινωνικά συντηρητικό κομμάτι πληθυσμού. Παλαιότερα ήταν η εκκλησία που το κάλυπτε και το καλλιεργούσε, εσχάτως προστέθηκαν και πολιτικά πρόσωπα, αλλά και κόμματα που καταγράφονται στις εκλογές. Ο κοσμοπολιτισμός αιώνων που συνόδευε την πόλη -ή μάλλον ήταν συνώνυμος μιας πολυεθνικής και με ακμάζον διεθνές εμπόριο, λόγω λιμανιού, πολιτείας- τα 80 με 100 περίπου τελευταία χρόνια έχει ατονήσει εντελώς κι έχει παραχωρήσει τη θέση του σε φοβικά σύνδρομα. Προφανώς σιγά σιγά όλα αυτά αλλάζουν ξανά, αφού οι εξελίξεις οδηγούν σε πιο ανοιχτές κοινωνίες, αλλά στη συγκεκριμένη πορεία υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις. Σε αυτήν την εικόνα και με αυτά τα δεδομένα η χαλαρή και απρόσκοπτη διοργάνωση του EuroPride μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει.
Υ.Γ. Φυσικά υπερ-συντηρητικός κόσμος δεν υπάρχει μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά παντού στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους ένας δήθεν πατέρας κι ένας ακόμη πιο δήθεν θείος στην Πάτρα, που έσπασαν στο ξύλο κι έστειλαν στο νοσοκομείο έναν δυστυχή 15χρόνο, που τους αποκάλυψε τη σεξουαλική του ταυτότητα, την οποία δεν… ενέκριναν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου